Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/479

– 433 –

poziome 137 mm. Ramiona pionowe opatrzone są od góry wyskokami; raz dla tego, aby je prosto wywalcować było można, drugi raz dla tego, aby głowa górnéj szyny stalowéj, miała pewniejsze podparcie. Górna szyna stalowa złączona jest z szynami dolnemi za pomocą klinów a, które można stósownie do potrzeby naciągać. Ramiona poziome dla większéj stałości, opatrzone są pod spodem płytą b blaszaną żelazną, za pomocą śrub z ramionami połączoną. Dla złączenia z sobą szyn w kierunku poprzecznym za pomocą prętów żelaznych, mocują się śrubami do ramion pionowych w odległościach 1,57 m. kawałki żelaza formy , na figurze 165 literą c oznaczone, 105 mm. wysokie, a 65 mm. szerokie, z brzegami wykrępowanymi. Do tych kawałków żelaznych 8-ma śrubami mocują się końce prętów na odpowiedni śladomiar przyciętych. Całkowity ciężar takiéj konstrukcyi z szeroką podeszwą wynosi na metr bieżący w przecięciu 162,5 kilogramów; zaś saméj szyny stalowéj górnéj 18,71 kilogramów, również na metr bieżący.
 Pierwotne dwie konstrukcye, cokolwiek tylko różne od téj jaką figura 165 przedstawia, miały szyny dolne ze zwykłego równoramiennego kątowego żelaza na 130 do 150 mm. szerokiego; szyny górne zrobione były z żelaza drobnoziarnistego, łącząc się z szynami dolnemi nie klinami jak na figurze 165-téj, ale zwyczajnemi śrubami. Łączniki poprzeczne zrobione były z żelaza płaskiego na 75 mm. wysokiego a 11 mm., grubego, spojone z pionowemi ścianami szyn dolnych za pomocą przyszwejsowanych kawałków z (teowego) żelaza, w odległości 785 mm. jeden od drugiego, lub również z (teowego) żelaza na 131 mm. wysokiego, ale przynitowanych do poziomych ramion szyn dolnych, w odległości 1,41 m. Te wszystkie trzy konstrukcye próbowane na różnych przestrzeniach drogi między Brunświkiem a Wolfenbüttel, wynoszących razem 3450 m. długości, od r. 1864 do 1868 wydały rezultaty zadawalniające, a konserwacya tego rodzaju kolei, nie była wcale kosztowniej-

30*