Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/473

– 427 –

krojem czworokątnym, półokrągłym i trójkątnym (figura 158); układają się na balaście i służą do dźwigania szyn. Ich dolna powierzchnia powinna być dostatecznie szeroką, ażeby nie grzęzły w ziemi pod ciężarem przejeżdżających pociągów. Długość podkładów wynosi od 8 do 11 stóp, a grubość od 5 do 10 cali. Pod stosunkami szyn dają się podkłady szersze lub dłuższe. Podkłady węższe od 8 cali nie odpowiadają swemu przeznaczeniu, większa szerokość podkładów nad 12 cali, o ile z doświadczenia wiadomo, nie o wiele znowu więcéj wpływa na powiększenie ich mocy.
 Podkłady dają się zwykle w odległości 3-ch stóp jeden od drugiego, a zatém daje się 5 podkładów pod szynami 15 stopowemi (5 yardowemi), 6 pod szynami 18 stopowemi (6 yardowemi), a 7 pod 21 stopowemi (7 yardowemi). Ale konstrukcya budowy górnéj, nie trzyma się ściśle tych przepisów. Odległość w jakiéj się dają podkłady, zależną jest raczéj od grubości i wytrzymałości szyn. Niektóre angielskie koleje dają tylko 4 podkłady pod 18 stopowemi szynami, a niektóre koleje niemieckie dają ich aż 8. W każdym razie, kiedy profile szyn są silne i podkłady dobrze utrzymywane, jeden podkład na każde 3 stopy długości szyny tak na łuku jak i na linii prostéj, jest wystarczającym. Podkłady rozdzielają się dla tego w takich odległościach, ażeby w czasie toczenia się po nich równych ciężarów, wygięcie szyn pomiędzy wszystkiemi podkładami, było także równe. Dla tego pod stosunkami szyn, należy dawać podkłady jak najbliżéj siebie, ponieważ to miejsce szyny, stanowi jéj część najsłabszą. W Niemczech i Anglii końce szyn, mające się'z sobą stykać, ustawiają się na podkładzie szerszym; we Francyi łączy się końce szyn łaszami pomiędzy dwoma podkładami i takowych nie podpiera się wcale. Obie zasady mają swoich zwolenników.
 Budowa górna amerykańska (przyjęta także przez znakomitego inżyniera Brunela, na niektórych drogach angielskich), zasadza się na tém, jakeśmy to już wyżej wspomnieli, że na pod-