nie do gutaperki, ale także ochraniać linę komunikacyjną od moż
liwych uszkodzeń. Liny podwodne umieszczają się na dnie rzeki lub morza i do dna przymocowują się za pomocą kotwic, używanych w żegludze, lub innymi sposobami.
Telegrafy elektryczne dzielą się także na stałe i przenośne: do stałych należą komunikacye tutaj wyszczególnione, a do przenośnych takie, które używają się w celach militarnych podczas kampanii, dla porozumiewania się z sobą kwatery głównéj z armiami i korpusami: jak to miało miejsce na wielką skalę, w czasie wojny francuzko-pruskiéj w r. 1869⁄76.
Drut telegraficzny wspiera się pospolicie na słupach drewnianych, które ustawiają się dla drutów miedzianych w odległości 80 do 130 stóp, a dla drutów żelaznych w odległości 100 do 250 stóp; grubość daje się im rozmaitą, odpowiednią ciężarowi i ilości zawieszonych na nich drutów. Górna grubość słupa wynosi od 3 do 6 cali, a wysokość od 16 do 32 stóp. Kiedy słupy dźwigać muszą wielką liczbę drutów i kiedy znajdują się na krzywiznach, dla zabezpieczenia ich od ciśnienia bocznego i'chwiania się w skutek silnych wiatrów, ustawia się słupy ile możności grube, w małych odległościach i głęboko 4 do 6 stóp w ziemi zakopuje; podpiera się je także sztrabami lub wiąże drutami i do stałych punktów mocuje. Dla ochrony zaś od gnicia, część mającą pójść do ziemi, należy nad ogniem osmalić i pomalować mieszaniną asfaltu i smoły kamiennéj, a dla ochronienia ich wnętrza od gnicia, nasyca się je olejem smoły kamiennéj, zawierającym w sobie kreozot. Robi się także czasami słupy telegraficzne z kamienia albo żelaza.
Dzięki odkryciu Steinheila, professora fizyki w München, elektryczność prowadzi się dziś tylko po jednym odosobnionym
