Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/448

– 402 –

Gintl i Stöhrer; ale telegrafy te dawały znaki w sposób rozmaity i nazywały się: fizyologicznymi, chemicznymi, piszącymi, elektrochemicznymi o podwójnych sztyftach piszących; ale wszystkie te ich wynalazki jako trudne, niewygodne i kosztowne do zatósowania, nie długiém cieszyły się powodzeniem.
 Już Ampére w r. 1820 powziął myśl zastósowania elektromagnetyzmu do telegrafii, proponując użycie zboczenia igieł magnesowych do znaków. Ale jego projekt wykonany późniéj przez Ritchieʼgo w modelu, nigdy nie ukazał się w zastósowaniu na wielką skalę. Davy podług projektu Ampera (1837), radzi używać 12 igiełek, których zboczenia w lewo miały oznaczać inne, a zboczenia w prawo znowu inne litery.
 W roku 1835 rossyjski radzca stanu Canstadt pokazywał swój telegraf elektromagnetyczny w Bonn i w Frankfurcie nad Menem, ale śmierć jego w r. 1837, nie pozwoliła mu tego projektu na większą skalę wykonać.
 Dopiéro Gauss i Wilhelm Weber, zboczenie igły magnetycznéj oznaczyli dokładnie, i próby swoje wykonali w Götyndze w r. 1833.
 W r. 1836 Jacquin i professor Ettingshausen, przeprowadzili w Wiedniu komunikacyę telegraficzną przez niektóre ulice, częścią w powietrzu a częścią pod ziemią. Charles Wheatstone professor w King College i William Fothergill Cooke w r. 1836, pracowali wspólnie nad ulepszeniem telegrafów elektrycznych, a w r. 1837 pierwsi sposobem próby urządzili telegraf 6-cio drutowy w Londynie, na drodze żelaznéj północno-zachodniéj. We Francyi, Masson wraz z Breguetem (1838) urządzili telegraf igiełkowy, ćwierć mili długości pod Caen i tam różne dokonywali próby. Dopiéro w końcu miesiąca października 1837 r. malarz historyczny i professor Samuel Morse w Nowym-Yorku, otrzymał patent w Ameryce, a próby z swoim aparatem dokonywał na drucie 10 mil długim, pomiędzy Filadelfią i Was-