Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/43

– XXXI –

ka podwyższył i tym sposobem znakomitą oszczędność w paliwie otrzymał.
 Inżynier belgijski de Ridder zbudował w r. 1840 na wązkiéj kolei z Antwerpii do Gandawy, najpierwszą maszynę tendrową (tender i maszyna na jednym wozie) i pierwszym był także, który parę klapami bezpieczeństwa uchodzącą albo zbywającą, w czasie przystanku maszyny zużytkowywał do ogrzewania wody znajdującéj się w tendrze; które to urządzenie, do dnia dzisiejszego na lokomotywach widzimy.
 D. Gooch w Anglii w r. 1840 wprowadził stalowe obręcze na koła. John Condie wynalazł różne metody obciążania kół pociągowych i biegowych, za pomocą dwóch resorów i drążka dwuramiennego, różnéj długości. Dla zapobieżenia wyrzucaniu z komina iskier, inżynier Ludwik Klein w Wiedniu, urządził w wylocie komina, koło komórkowe, którém iskry wrzucane bywają napowrót do konicznego płaszcza kominowego.
 Dla zwiększenia powierzchni ogrzewalnéj kotła na wązkich kolejach, w r. 1842, R. Stephenson wprowadził długie cylindrowe kotły. W tymże samym roku on pierwszy zaprowadził zmienną expansyę z kierownikiem kulisowym, nad którymto wynalazkiem, jednocześnie z nim i Howe pracował.
 W téj epoce, pierwsze lokomotywy zaczęto budować i w Niemczech. Fabryka maszyn w Uebigau, wystawiła pierwszy parowóz (Saxonia); po téj wystąpiły w krótkich odstępach czasu (1840—1842) fabryki maszyn w Chemnitz, Borsig w Berlinie, Eggels tamże; Wiedeńsko-Glognicka droga żelazna i wiele innych.