różnić i widzieć, należy je tak ustawiać, aby ich odległość między sobą, nie była mniejsza jak 1500 do 1800 odległości widzenia.
Jeżeli jeden z płomieni będzie zabarwiony, sygnały takie dają, się dokładniéj widzieć. Ruchu płomieni bardzo trudno rozpoznać w nocy, jeżeli nie ma jednego spokojnego czyli stałego płomienia, któregoby można użyć za punkt porównawczy ruchu. Prawa widzialności sygnałów optycznych, bardzo starannie wyjaśnili nam bracia Chappe, jeszcze za czasów pierwszéj rewolucyi francuzkiéj.
1°. Używa się sygnałów takich, za pomocą, których dawać można znaki na całéj linii o przyjściu lub zatrzymaniu się pociągu, o biegu takowego w niewłaściwym kierunku lub po niewłaściwéj kolei, o wezwaniu pomocniczéj maszyny lub jéj odesłaniu etc.
2°. Takich, za pomocą których dajesię wiadomość o miejscowych okolicznościach, o dobrym lub złym stanie kolei, krzywizn, nastawieniu zwrotnic, pomostów i obrotnic, (pomostów obrotowych), kranów wodnych i t. p.
3°. Nakoniec takich, których idące pociągi używają do wzajemnego porozumienia się z osobami mającemi dozór nad drogą.
Telegrafy optyczne systemu Treutlera, składają się pospolicie z pionowego słupa, jak to figura 141 wskazuje, na którym są dwa ruchome skrzydła w taki sposób ustawione, że każde
