wpuszczanie wody, tłoczki podnosiły się do góry lub opadały na dół, i pokazywały na skali umówione znaki. W roku 1837, próbował Wishaw w Londynie za pomocą kolumny wody, również wewnątrz rurki zamkniętéj, sprawiać ruch falisty w kierunku długości i takowy przenosić na skazówkę na drugim końcu rurki umieszczoną. Eneasz Taktikos w IV wieku przed Chrystusem żyjący, urządził hydrauliczny telegraf, w którym na obu stacyach w dwóch naczyniach napełnionych wodą, pływały korki z tabliczkami, na których wypisane były różne umówione wiadomości; tabliczki te utkwione były na pręcikach rozmaitéj długości. Za pomocą pochodni dawano znak do otwarcia kurków przy każdém naczyniu, któremi wypływała woda, dopóki nie dano drugiego sygnału i to właśnie w chwili, kiedy tabliczka z przesyłającą się wiadomością, w obudwu naczyniach stanęła w równéj wysokości z brzegiem naczynia.
W telegrafii optycznéj, przesyłają się wprost znaki widzialne. Starożytne ludy znały już ten sposób telegrafowania. Grecy w r. 1184 przed Chrystusem, za pomocą sygnałów ogniowych, donieśli do Europy o zburzeniu Troi. Około r. 450 przed Chrystusem Kloxenos i Demokryt wynaleźli telegraf zgłoskowy o 25-ciu literach na tablicy w 5-ciu rzędach wypisanych, którym we dnie przy pomocy chorągiewek, a w nocy przy pomocy pochodni, porozumiewać się mogli. Rzymianie zaś używali 24 ogni podzielonych na 3 grupy od 1—8, które wedle potrzeby zasłaniając albo odkrywając, służyły im do porozumiewania się wyzajemnego na odległych punktach. W r. 1684 angielski matematyk Hooke, a następnie francuzki mechanik Amontons, używali teleskopu do obserwowania sygnałów optycznych; lecz jakkolwiek teleskop do obserwowania sygnałów optycznych okazał się niezmiernie praktycznym, i chociaż Edgeworth 1763 r, do
