Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/389

– 343 –

 3.   Przez ciągle obserwowanie na manometrze, jaki jest stan pary w kotle. Poprzednio opisane manometry, dozwalają maszyniście w każdéj chwili, siłę rozprężliwości pary zawartéj w kotle, jak najdokładniéj rozpoznać. Ażeby z manometru zupełny osiągnąć pożytek, należy przestrzegać, aby kanały wprowadzające do niego parę, często bywały czyszczone, gdyż i one zanieczyszczają się również szlamem albo kamieniem kotłowym. Dobry stan manometru poznaje się, po nieustannym ruchu wibracyjnym skazówki.
 Jeżeli przypływ pary do manometru zamkniemy, skazówka powinna zaraz stanąć na 0 (zero). Jeżeli klapy bezpieczeństwa parują, manometr powinien wtedy wskazywać najwyższy stopień dozwolonego ciśnienia pary.
 Na skali zaś manometru, najwyższy stopień wytrzymałości kotła, powinien być osobnym‘znakiem (marką) wskazany. Manometr służy niemniéj jako norma, tak pod względem zasilania kotła wodą, jak i regulowania się z ogniem.
 Jeżeli siła pary rośnie, należy wody dopuszczać; jeżeli opada, to należy palić. Zdarzyć się może, że w skutek niedbalstwa, lub jakiéj innéj przyczyny, siła pary przeszła zadaleko swoją przepisaną granicę, i że w takim razie zasilanie kotła wodą, na obniżenie ciśnienia pary, żadnego już nie wywrze skutku; wtedy należy ogień bezzwłocznie wyrzucić i dalsze działanie maszyny przerwać.
 Jeżeli skazówka manometru pomimo otwarcia kurka parowego, na jedném miejscu zostaje i nie porusza się wcale, należy manometr innym zastąpić, a zepsuty do reparacyi oddać.
 4.   Zabezpieczenie się od przegrzania wody w kotle. Środki do usunięcia tak ważnéj przyczyny eksplozyi kotła, również jak i sama przyczyna, aż do czasów Dufoura nie były znane. Najważniejsze, których się używa przy lokomotywach są następujące: