maszyny przez zbyteczne tarcie. Buks pakunkowy powinien być równo przyciągnięty śrubami, aby żadną stroną nie stał krzywo, przez co trzony w nich chodzące, łatwoby się mogły skrzywić i stać nieużytecznymi.
Jako środków uszczelniających, służących do zamykania otworów do czyszczenia kotła, pokryw cylindrowych it. p., używa się warkoczy konopnych i bawełnianych, nasyconych łojem, także kitu miniowego, tektury, a w ostatnich czasach zaczęto używać wulkanizowanego kauczuku. Na dobre i szczelne zamknięcie wszystkich takich części, maszynista szczególniéj baczyć powinien, gdyż najmniejsza nieszczelność, bardzo wielkie szkody maszynie przynieść może.
Przed rozpaleniem ognia, powinien się maszynista o szczelności wszystkich pakunków przekonać, aby potém nie miał przeszkód do wyjazdu.
Podczas nocnéj jazdy, maszynista powinien jak największą zachować przezorność, ustawicznie na swój zegarek spoglądać, a przytém na numerowane kamienie lub inne podziałowe znaki po bokach drogi ustawione, uwagę swoją ciągle zwracać i czas na zegarku porównywać, z czasem przeznaczonym na jazdę od stacyi do stacyi. Gdyby jednak z powodu ciemności nocy, tych znaków nie był w stanie dojrzeć, to łatwo sobie może obliczyć drogę w każdéj chwili przebytą, z regularnych ruchów krzyżulca, lub jakiéj innéj części maszyny w ruchu będącéj. Dla tego, powinien znać dokładnie wielkość obwodu koła pociągowego, czyli jaką ono za każdym obrotem drogę odbywa, tudzież odległość pomiędzy stacyami, które przejeżdża. W tym celu potrzebuje tylko obwód koła pociągowego zmierzyć sznurkiem i miarę zapisać. [1] Jeżeli się koło raz obróci, to cały pociąg
- ↑ Obwód kola pociągowego znaleść można z formuły: dπ, gdzie d oznacza średnicę koła, a π (stosunek okręgu do średnicy) = 3,1415.
