Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/337

– 291 –

 Upewniają, że zatrzymanie pociągu za pomocą hamulców tego rodzaju, uskutecznić można w jednéj do dwóch minut czasu bez pomocy tendrowego hamulca, i przy chyżości pociągu 60 do 95 kilometr. na godzinę.
 Takie same rezultaty otrzymano i na drodze żelaznéj z Bruxelli do Kolonii. Na kolei południowéj hanowerskiéj, przedsiębrano także próby z hamulcami elektrycznymi w roku 1866. P. Achard sprowadził do próby wagon towarowy francuzki, opatrzony takim aparatem. Na spadku 1:64 pociąg z trzech wagonów złożony, przyprowadzono w 37-miu sekundach do zupełnego spoczynku; co uskutecznić się dało zwyczajnymi hamulcami, w czasie dwa razy dłuższym.
 Przyrząd ten chociaż genialny, skutkiem swéj komplikacyi, tudzież jako zakosztowny, używany jest tylko na nie wielu kolejach żelaznych.
 Co do III. Hamulce automatyczne czyli samodzialające.
 Aby przy hamowaniu wagonów, można się było obejść zupełnie bez pomocy ręki ludzkiéj, która bardzo często zawodzi, i aby skutek hamulców uczynić natychmiastowym, urządzano w rozmaity sposób hamulce automatyczne czyli samodziałające, które tym niedogodnościom zapobiegają.
 Maszynista prowadzący pociąg, dostrzegłszy na drodze jakowąś przeszkodę, lub zepsucie się maszyny, daje sygnał konduktorom do zahamowania pociągu, poczém służba hamulcowa obowiązek swój natychmiast spełnić powinna. Od chwili jednak sygnału do skutecznego zahamowania pociągu, mimo nawet pośpiechu, znaczny czas upłynąć musi; szczególniéj zaś ta zwłoka okazuje się w porze zimowéj, gdzie służba od śniegu i mrozu skostniała i obwinięta w kożuchy, z trudnością tylko swój obowiązek spełnia. Wyobraźmy sobie wykolejenie się maszyny prowadzącéj za sobą pociąg, lubo wtedy maszynista daje natychmiast sy-