Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/321

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
– 275 –

hak B według potrzeby. Jeżeli za pomocą takich łączników śrubowych połączymy z sobą wagony, a przez napięcie strzemion za pomocą śruby, łączniki tak wytężymy, iż uderzające o siebie bufory, wywierać będą umiarkowane ciśnienie, w takim razie, unika się nie tylko wstrząśnień przy posunięciu się maszyny, ale także i boczne wstrząśnienia pociągu, pochodzące z nierówności drogi, zmniejszają się znakomicie. Nie można wszakże przemilczeć, że mocne napinanie łączników śrubowych, znacznie utrudnia uruchomienie pociągu, przy ruszaniu z miejsca.
Łącznik Luszki. W miejsce powyższych łączników śrubowych, zwanych także angielskiemi, inżynier Luszka, wprowadził obecnie w użycie na drogach żelaznych austryackich, łącznik wagonowy swojego pomysłu, tańszy [1] od poprzedzającego i bardzo prostéj konstrukcyi, jak go figury 120 i 121 wyobrażają, a pismo

Fig. 120.
separator poziomy
Fig. 121.
separator poziomy
  1. Fabryka machin Hr. A. Zamojskiego i Sp., łączniki śrubowe dostarczała drogom żel. W. W. i W. B. po rubli sr. 8 za sztukę.