Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/32

– XX –

niespodziewany rezultat osiągnięty został przez znaczne zwiększenie powierzchni ogrzewalnéj kotła, za pomocą rur płomiennych i podniesienia ciągu powietrza utrzymującego palenie, przez wpuszczenie zużytej pary z cylindrów parowych do komina.
 Na lądzie stałym, pierwszą 8-mio milową kolej, wprawdzie tylko konną, otwarto i do użytku publicznego oddano od Pragi Czeskiej do Lahna 1830 r. i 18-milową konną drogę z Lintz do Budweis w r. 1832. Pierwszą jednak na stałym lądzie była Belgia, która pary na drodze żelaznéj użyła, a mianowicie od Bruxelli do Mecheln w r. 1835.
 W Austryi, w sam dzień Trzech Króli w r. 1838, dał się słyszeć po raz pierwszy odgłos świstawki parowéj, pomiędzy Wiedniem a Wagram, a w miesiącu październiku tegoż roku, pomiędzy Berlinem i Poczdamem. We Francyi dopiero w r. 1826 otrzymał p. Bannier pozwolenie i to z niemałą trudnością, na zbudowanie kolei konnéj, pomiędzy St. Etienne a Andrezieux; a dopiero w r. 1837 otwarto pierwszą koléj parową, z Paryża do St. Germain.
 Nie od rzeczy będzie, wymienić tutaj imiona przedsiębiorców i techników, którzy w budowie dróg żelaznych, wielkie położyli zasługi.
 W Anglii, przed wszystkimi innymi występuje Booth, genialny dyrektor drogi żelaznéj od Liwerpool do Manchester, a z pomiędzy inżynierów odznaczyli się najwięcéj: oba Stephensonowie, ojciec i syn, — Brunnęl, Wood, Locke, Walker, Green, Clegg i Vignoles.