Dawniejsze maszyny angielskie kosztowały od 4 do 5,000 rubli. Obecnie płaci się za dobrą maszynę posiadającą 1000 stóp kwadratowych powierzchni ogrzewalnéj: 14 do 15 tysięcy rubli. Wielkie zaś maszyny towarowe oraz kuryerskie, kosztują od 16 do 18 tysięcy rubli. Tendry kosztują od 2 do 4 tysięcy rubli. Maszyny tendrowe dla wielkich spadków, kosztują obecnie do 33 tysięcy rubli. Reparacye większe przedsiębiorą się dopiero, kiedy lokomotywa drogę większą od 40 tysięcy kilometrów przebiegła. Kiedy zaś 300,000 kilometrów przebiegnie, można powiedzieć; iż się wysłużyła, i maszyny takie wycofywano dawniéj z użycia.
Po dziśdzień zawsze jest najpierwszą angielska firma ojca kolei żelaznych, to jest Stefensona; daléj p. Bury w Liverpool, Sharp-Broothers w Manchester, Longridge i Hawthorne w Newcastle, Wilsona w Leeds i t. d.; we Francyi: Cail’a i Cavégo w Paryżu, Meyer’a w Miluzie, Schneider’a w Creuzot etc. W Niemczech: Borsig’a i Wöhlerta w Berlinie. W Monachium Krauss’a. W Austryi: Wiedeńsko-Raabska w Wiener-Neustadt Günther’a, w Wiedniu Siegl’a; w Saksonii: Hartmana w Chemnitz; w Belgii: John’a Cockerill’a w Seraing i Regnier-Poncelet’a; w Rossyi: Struwe’go w Kołomnie; w Ameryce: Norris’a w Filadelfii, Baldwin’a w Bostonie.
Pociągi na drogach żelaznych, składają się jak wiadomo, z pojedynczych wagonów, połączonych z sobą za pomocą łańcuchów. Gdyby te wagony łączyły się z sobą szczelnie, a łańcuchy
