lenie na ognisku. Z prawéj i lewéj strony maszynisty, znajdują się rękojeści od kranów, za pomocą których próbuje się bieg pomp zasilających.
U maszyn zaopatrzonych w smoczki Giffarda, widzimy je z prawéj i z lewéj strony skrzyni ogniowéj. Następnie na pokładzie maszynisty, znajdują się rękojeści do regulowania przypływu pary i wody i do rozpoznawania działania smoczków. Znajdują się również przed maszynistą rękojeści do otwierania skrzynek napełnionych piaskiem, których się wtedy używa, gdy koła zaczynają się ślizgać, skutkiem mrozu, dészczu lub wyjeżdżania pod górę. Cokolwiek niżéj znajdują się rękojeści kraników probierczych czyli ekstrakcyjnych, za pomocą których w czasie spoczynku maszyny, skondensowaną parę wypuszczać można z cylindrów. Są tu również rękojeści do zamykania i otwierania klapy popielnikowéj, celem wzmocnienia lub osłabienia ciągu powietrza i do puszczania w ruch, oraz zatrzymywania pomp zasilających. Z prawéj strony maszynisty znajduje się drążek, czyli lewar kierownika, z pomocą którego można uskuteczniać ekspansyę pary i zmieniać kierunek ruchu, to jest maszynę naprzód albo wstecz puszczać. Dla większego bezpieczeństwa, pokład na którym stoi maszynista, otoczony jest żelazną balustradą, aby go zaś zabezpieczyć i od szkodliwych wpływów zmiennéj atmosfery, pokład opatrzony jest także blaszaną budką z okienkami, przez które maszynista ustawicznie zwraca uwagę na drogę, po któréj jedzie.
Obliczając siłę parowozów na konie parowe, to maszyny towarowe posiadają siłę 200 do 350, a maszyny Engerth’a na
