jest najsuchszą, gdyż para zawierająca cząsteczki wodne, mogłaby rury komunikacyjne i cylindry parowe zniweczyć. W tym celu umieszcza się po nad grzbietem kotła, tak zwany tum czyli zbiornik parowy, ze szczytu którego prowadzi się parę za pomocą rury przez całą długość kotła idącéj, aż do skrzynki stawidłowéj.
Rura ta zamykaną jest za pomocą tak zwanego regulatora czyli przepustnicy, któréj korba czyli rękojeść w każdéj chwili dostępną jest maszyniście, aby mógł według potrzeby, za pomocą niéj regulować przypływ pary do cylindrów.
Działanie kierownika. Para napływająca ustawicznie do skrzynki stawidłowéj, przy otwartéj przepustnicy, wchodzi do cylindra naprzemian, raz z jednéj, drugi raz z drugiéj strony tłoka. Skrzynka stawidłowa złączoną jest z obudwoma końcami cylindra, za pomocą kanałów parowych. Otwory owych kanałów parowych, zwane upustami parowymi znajdują się na dokładnie gładkiéj podstawie stawidła, a pomiędzy tymi dwoma otworami znajduje się jeszcze trzeci, którego, ujście komunikuje się z dmuchawką, i za pomocą którego, skomunikowane są cylindry z powietrzem zewnętrzném. Na gładkiéj podstawie cylindra, umieszczone jest stawidło rozdawcze, mające kształt skrzynki pustéj, przesuwającéj się w ten sposób, że w czasie swojego ruchu, na przemian każdy upust do cylindra prowadzący, otwiera albo przjmyka, przez co świeża para ze skrzynki stawidłowéj wychodząca, może na przemian do obu końców cylindra wchodzić, a zużyta para przez wydrążenie środkowe do dmuchawki, a następnie kominem w wolne powietrze umykać. Aby można było działać z ekspansyą, daje się stawidłu rozdawczemu przyśpieszenie i nakrycie, lub nad stawidłem rozdawczém, umieszcza się drugie stawidło tak nazwane ekspansyjne, przez co w obu razach,
| Przewod. dla mech. | 19 |
