wania listów (1780) i t. p. Życie Watta upłynęło spokojnie i szczęśliwie aż do śmierci, która w r. 1819 d. 25 sierpnia nastąpiła. Życie więc jego stanowi kontrast z życiem nieszczęśliwego Papina. Obaj byli genialnymi mężami, obaj w swoich wynalazkach pozostawili światu drogocenną puściznę; kiedy jednak Papin nie stanowczy, bez pewności celu, chwiejnego i słabego charakteru, tracił grunt tak w życiu jak i w swoich pracach pod swemi stopami, wtedy Jakób Watt z jasnym umysłem, nieugiętą wolą i spokojem, zdążał do raz wytkniętego celu i przez swoje energiczne i genialne czyny, posiadł zyskowne i chlubne stanowisko w świecie. We wszystkich wprawdzie przedsięwzięciach, wspierały go: rozum, moc charakteru i dobroć serca Boultona. któremu anglicy bardzo sprawiedliwie, w historyi maszyny parowéj, również ważne zapewnili stanowisko; — Boulton więc był przyjacielem i bodźcem dla Watta, a na takim właśnie przyjacielu francuzkiemu doktorowi zbywało; ale właśnie znalezienie i utrzymanie aż do śmierci takiéj przyjaźni, leżało w charakterze Watta, co może u Papina byłoby niemożliwém. Anglicy téż oceniając te przymioty serca i rozumu swojego rodaka, wystawili mu pomnik w opactwie West-minster, który długo następcom przypominać będzie, iż James Walt zwiększył ich bogactwo, rozszerzył źródła pomocnicze, spotęgował siłę człowieka, wzniósł się na wybitne stanowisko pomiędzy najznakomitszymi mężami wiedzy i stał się prawdziwym dobroczyńcą ludzkości.
