Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/270

– 224 –

 W = ich summie;
 m, n = odległości osi pomiędzy sobą;
 x = odległości środka ciężkości od osi środkowéj;
 to ten stały stosunek da się wyrazić przez formułę następującą:
 C x + E (m + x) = D (n — x),
 zkąd dadzą się wyciągnąć pojedyńcze wartości, np.

$D={Em-W\ x \over {n}}$ etc.

 Za pomocą resorów, stosunek ten może się zmieniać, a mianowicie, przy parowozach 6-cio kołowych, można oś środkową na koszt osi skrajnych więcéj lub mniéj obciążyć, jak to już wyżéj powiedzieliśmy.
 Inżynier angielski Robinson ^[1] przy parowozie sześciokołowym, ważącym 30,10 tonnów, przez bezpośrdnie ważenie, następujący rozdział całkowitego ciężaru otrzymał:

			Oś przednia Tonny.	Oś środkowa Tonny.	Oś tylna Tonny.	Cały ciężar. Tonny.
a)	Przy napięciu resorów odpowiadającém normalnemu stanowi	${\textstyle {\bigl \}}{\bigr .}}$	10,55	12,50	7,05	30,10
b)	Przez napięcie resorów środkowych	${\textstyle {\bigl \}}{\bigr .}}$	9,65	14,20	6,25	30,10
c)	W skutek zluzowania resorów środkowych	${\textstyle {\bigl \}}{\bigr .}}$	11,85	10,20	8,05	30,10

 Należy nadmienić, że powyższe ciężary, jak samo z siebie wypływa, wskazują ciśnienie, jakie sprawiają koła na szyny, po których biegną. Powyższe cyfry składają się z dwóch ciężarów,

1. Obacz: Bulletin de la Soc. d’encouragement, 1867, str. 240.