Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/269

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
– 223 –

stawia oś maszyny, aa część ramy tejże maszyny, to widoczném jest, ponieważ oś wraz z maźnicą cc może się swobodnie w widłach do góry i na dół poruszać, że przy pomocy śrub ff i pręta h, ciężar cały na resorach e spoczywać musi.
W miarę naciągnięcia muter gg, natężamy i resory, które wtedy silniéj na maźnicę działają, czyli mówiąc innemi słowy, większą część ciężaru maszyny, umieszczamy na tych resorach, które napinamy, aniżeli na tych, których wcale nie napinamy. Tym sposobem, można dowolnie ciężar maszyny na maźuice porozkładać.
Przy maszynie trzy-osiowéj, przez napięcie środkowych resorów, prawie cały ciężar maszyny przenieść można na oś środkową, a to w tym stosunku, o ile skrajne resory w skutek téj czynności, zluzowanymi zostaną, gdyż całkowity ciężar, w żadnym razie zmienionym być nie może.
Działając zaś przeciwnie, to jest luzując resory środkowe, prawie cały ciężar maszyny przenosimy na koła przodowe i tylne, co szczególniéj wtedy jest konieczném, gdy pierwotna sprężystość przodowych i tylnych resorów zmalała, lub gdy w ogólności na odpowiednich im osiach, stosunkowo mały ciężar spoczywa, co przy nierówności drogi, jadąc naprzód lub w tył, mogłoby wykolejenie się parowozu sprowadzić.
Przy maszynach czterokołowych czyli dwuosiowych, kiedy po dwa resory znajdują się z każdéj strony, można uskuteczniać zmianę obciążenia przez napięcie lub téż zluzowanie resorów w kierunku przekątni leżących, co wszakże bardzo rzadko się zdarza.
Przy wszystkich parowozach, znajdujących się w należytym stanie, których środek ciężkości, ma położenie prawie niezmienne, między obciążeniem osi i ich stanowiskiem, zachodzi zawsze pewien stały stosunek. Jeżeli np. C, D, E są ciężarami spoczywającymi na trzech osiach maszyny sześciokołowéj;

Przewod. dla mech. 17