wéj do tego celu urządzonéj wiertarni, która w 12-tu godzinach, średnio 7 kół jest w możności wykończyć [1].
P. Jakób Meyer, dyrektor górnictwa i fabryk stalowych w Bochum w Westfalii, fabrykuje koła szalowe amerykańskie, ale nie z żelaza, lecz ze stali lanéj; tym sposobem obchodzi się bez wszelkiego mechanicznego łączenia obręczy z kołem, gdyż; koła jego, jednę tylko sztukę ze stali lanéj stanowią.
Figura 87 przedstawia nam takie koło. Pierwsze koła tego rodzaju ukazały się w r. 1859 na kolei Kolońsko-Mindeńskiéj, a dzisiaj do tego stopnia rozpowszechniły się już w Anglii i Niemczech, że fabrykacya ich ostatniemi czasy, stała się prawie główną gałęzią zajęcia fabryk stalowych.
Koła stalowe, przed niedawnym jeszcze czasem, wyrabiały wyłącznie: fabryka Bochumska, pod kierunkiem dyrektora Meyera i fabryka stali Najlor Vickers et Comp. w Sheffield, która tajemnicę od p. Meyera nabyła. Fabrykacya tych kół jest dotychczas jeszcze tajemnicą; polega ona na topieniu i wlewaniu stali do form, z właściwéj massy wyrobionych. Formy są tak urządzone, że można w nich na raz 5, 6, a nawet 10 kół odlewać; są one jednostajnéj zbitości, łączą się ze sobą piastami, oddziela się je zaś od siebie przez narznięcie, a następnie uderzenie.
Dalsze obrobienie koła polega na wyborowaniu piasty, otoczeniu obu jéj szczytowych powierzchni, otoczeniu części
- ↑ Taka bormaszyna opisana jest w „Organie kolei żelaznych” (Organ des Eisenbahnwesens) z r. 1869 na str. 15, z rysunkami na tablicy III.
