(str. 177), kompressyi pary za tłokiem, za szkodliwą, wcale nie uważa.
Ekspansya zmienna ma jeszcze tę korzyść, że maszynista przy jéj pomocy, odnośnie do długości pociągu, do spadków i łuków kolei, do prędkości ruchu i stanu atmosfery, może wyzyskiwanie siły pary stósować i regulować.
Dobre funkcyonowanie kierownika zawisło:
1) Od dobrego ustawienia mimośrodów, i
2) Od właściwej długości trzonów stawidłowych i mimośrodowych.
Mimośrody stósownie do stopnia przyśpieszenia tak przy jeździe naprzód jako téż i wstecz, stoją zawsze pod kątem rozwartym z korbami kół pociągowych. Kąt ten przy maszynach mieszanych i towarowych, zwykle bywa równy 110°, a przy osobowych równy 105°.
Mimośrody wtedy są dobrze ustawione względem korb osi pociągowych, gdy odległość końców stawideł, w stanowiskach zewnętrznych czyli krańcowych, mierzona w granicach całkowitych skoków tłoka, jest krótszą o podwójne przyśpieszenie, od zewnętrznéj odległości kanałów wchodowych. Trzony zaś stawidłowe i mimośrodowe wtedy będą miały należytą długość, gdy w czasie kierowania naprzód i w tył, końce stawidła w czasie krańcowych stanowisk tłoka, znajdować się będą zawsze na tych samych punktach.
Tym sposobem można ocenić i uregulować należyte położenie stawideł, kiedy tłok i skrzynka stawidłowa są otwartemi; lecz gdy te są zamkniętemi, poznać można, że stawidła nie znajdują się w porządku, po nie regularném uderzaniu wypływającéj pary.
