Kierownik (Steuerung, distribution) przy maszynach parowych, jest przyrządem wprowadzającym na przemian parę do cylindra parowego, raz z jednéj, drugi raz z drugiéj strony tłoka, a następnie zużytą parę przy maszynach bez zgęszczania, uprowadzającym w powietrze, lub przy maszynach działających ze zgęszczeniem, do zgęszczalnika, czyli do kondensatora.
Wpuszczanie i wypuszczanie pary odbywa się obydwoma kanałami parowymi de i fg (fig. 64, 65), z których jeden prowadzi parę do jednego, a drugi do drugiego końca cylindra. Zadaniem jest więc kierownika, za pomocą właściwych przyrządów w taki sposób otwierać wejścia rzeczonych kanałów, aby te raz z rurą parową D, a drugi raz z wolném powietrzem lub zgęszczalnikiem, komunikować się mogły. Przyrząd spełniający tę ostatnią czynność, nazywa się kierownikiem wewnętrznym; składa on się ze stawideł czyli szybrów, czasami z wentyli lub kurków, i dla tego nazywa się: kierownikiem stawidłowym, wentylowym, albo nakoniec kurkowym.
Takie części maszyny parowéj, które ruchy swoje wprost od maszyny biorą i powyższym przyrządom oddają, nazywamy kierownikiem zewnętrznym; te ostatnie dzielą się na odbywające ruch za pomocą tarcz mimośrodowych osadzonych na wale koła zamachowego lub pociągowego, lub téż za pomocą drążków oscylujących, złączonych z balansierem czyli wahadłem.
Najważniejszemi i najwięcéj upowszechnionemi są kierowniki stawidłowe. Stawidła tych ostatnich kierowników, są to pewnego rodzaju szufladki, opatrzone wewnątrz wydrążeniem muszlowém, czyli ceowém, ślizgające się tam i nazad po nad otworami upustów parowych.
