cylindra parowego. Na figurze 67 każdy z tych pierścieni przecięty jest w miejsca najwęższém, a rozpychany jest na zewnątrz za pomocą pierścienia stalowego R również przeciętego. W tłoku zaś na figurze 68, obrączki metalowe przecięte są w miejscach najszerszych, kliny zaś KK wsadzają się pomiędzy rozcięcia, a będąc same przyciskane sprężynami SS, utrzymują tém samém w ciągłém napięciu obrączki mosiężne. Bardzo prostéj konstrukcyi tłok Ramsbottomʼa, przedstawia figura 69. Pakunek składa się tutaj z 3ch a nawet 5ciu elastycznych obrączek stalowych, albo téż mosiężnych. Ażeby je sprężystemi uczynić, i aby dokładnie przylegały do ścian cylindra, wygina się je przed założeniem na tłok w kształt koła i daje się im średnicę większą, to jest o l⁄10 od średnicy cylindra.
Tłok parowy Kraussʼa, składa się znowu z dwóch dubeltowych obrączek; wewnętrznéj, żelaznéj kutéj i zewnętrznéj z białego metalu (80 części cyny, 10 części antymonu i 10 części miedzi). Obrączki te przyciskane są do ścian tłoka za pomocą pary, stanowią więc pakunek automatyczny. Dla dokładnego odcięcia przestrzeni z jednéj i drugiéj strony tłoka, zasadzają się w wykrojach, czyli fugach obrączek zewnętrznych tak zwane języki Z, jak to figura 70 dokładnie objaśnia.
Fig. 70._Fig_070.jpg)
|
Trzon żelazny albo téż stalowy G (fig. 64, 65) przesyłający ruch tłoka K na zewnątrz, przechodzi przez buks pakunkowy S, znajdujący się w szyi pokrywy cylindra. Buks pakunkowy służy do parotrwałego zamknięcia cylindra, uszczelniony jest warkoczem konopnym albo bawełnianym i nasyconym gorącym łojem. Należy uważać, aby pokrywka buksa pakunkowego, ustawioną była zawsze równolegle do trzona, a jeśli pakunek pokazuje się nie szczelnym, to jest gdy przepuszcza parę, należy pokrywkę cokolwiek śrubami przykręcić.
