parowa, b kurek, do którego przytwierdza się rura cde.
Fig. 61._Fig_061.jpg)
|
Ramiona c i d aż do linii pozioméj przez b przechodzącéj, napełnione są rtęcią; długość ich wynosi po 54"; tak samo długie jest i ramię e, w które wchodzi merkuryusz i które na swym górnym końcu, posiada żelazną skrzyneczkę f. Celem téj skrzyneczki jest, zatrzymywać merkuryusz, gdyby ten w skutek mocnego ciśnienia pary lub innéj przyczyny, miał być z rurki e wyrzuconym. Przez kółeczko g przechodzi lniany lub jedwabny sznurek, mający na jednym końcu zawieszony pływak ¼" średnicy a 3" długości, na drugim zaś końcu skazówkę, posuwającą się na tablicy h, podzielonéj na 45 funtów, czyli na 3 atmosfery. Jeśli kocioł jest zimny, czyli nie posiada żadnego ciśnienia pary, to skazówka pokazuje 0 (zero), a merkuryusz znajduje się w rurkach c i d na jednéj płaszczyźnie pozioméj. Od 0 do 45 lub od 0 do 3, przeniesionych jest 45 cali angielskich, które pozwalają w każdéj chwili czytać jakie jest ciśnienie pary w funtach na cal kwadratowy. Każde 15 funtów odpowiada 1 atmosferze (czyli 760mm); i te atmosfery notowane są na tejże tabliczce, po lewéj stronie. Bardzo jest dobrze w blizkości b, umieścić kurek a, którymby można było wypuszczać na zewnątrz parę, skondensowaną na wodę. Wtedy to odpływa sobie woda swobodnie, nie wywierając żadnego wpływu na merkuryusz.
