Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/200

– 154 –

żenia. To mniejsze albo większe prężenie pary, pokazuje na cyferblacie ee skazówka d.
 Figura 60 przedstawia część dolną manometru z dwiema falowatemi płytami, wynalezionego przez Gäblera i Veitshaus'a. Tutaj dwie płyty stalowe falowato wygięte, są ze sobą połączone, a górna z przestrzenią AA jest parotrwale złączona. Para okrąża obie płyty, niejako tabakierkę stanowiące i ściska je coraz mocniéj w miarę zwiększenia się ciśnienia pary, lub téż coraz słabiéj w miarę słabnięcia w kotle prężności pary. Na dolnéj płycie zawieszony jest pręt B wskazujący każdą zmianę formy tabakierki na cyferblacie, podobnie jak i na poprzednim manometrze. Użycie dwóch płyt falowatych, czyni manometr daleko czulszym, niż kiedy ten, tylko jednę płytę posiada.
 Ponieważ manometr umieszcza się zawsze na tylnéj szczytowéj ścianie kotła, przeto maszynista w każdéj chwili ze stanu jego skazówki wnioskować może, o wysokości ciśnienia pary wewnątrz kotła zamkniętéj. Że zaś ciśnienie pary nie może być nigdy jednostajném, z tego téż powodu skazówka manometrowa, wciąż małe oscylacye czyli wahania odbywa. Jeśli skazówka po otwarciu kurka parowego, nie zmieni swojego miejsca, to z pewnością powiedzieć można, że manometr nie znajduje się w porządku, a w takim razie należy go zaraz dobrym manometrem zastąpić. Jak tylko klapy beypieczeństwa przepuszczają parę, manometr powinien wtedy z wszelką dokładnością pokazywać normalne czyli dozwolone ciśnienie pary. Jeżeli między kotłem a manometrem za pomocą kurka przetniemy komunikacyę, lub jeżeli kocioł ostygnie, wtedy skazówka na manometrze powinna się znajdować na 0 (zero); a co zawsze będzie miało miejsce, gdy manometr jest dobry.
 Do mierzenia jednak pary nizkiego ciśnienia, używanéj do maszyn kondensacyjnych, np. na statkach parowych, używa się manometrów rtęciowych czyli merkuryalnych. Figura 61 przedstawia taki manometr na 3 atmosfery ciśnienia, a rura