_Fig_032.jpg)
wnież ruchomo, tak, że całość stanowi jeden równoległok ABDC, poruszający się w swoich narożnikach. W czasie oscyllowania balansiera OA, na dół i do góry, około stałego punktu O, koniec jego A, zakreśla łuk promieniem OA. Punkt B, zakreślałby również taki sam łuk, gdyby z balansierem połączony był stale; ponieważ to jednak nie ma miejsca, zatem podczas ruchu A punkt B w taki sposób będzie się przesuwał, że ustawicznie znajdować się będzie na téj saméj linii pionowéj. W tym celu łączy się tylko koniec trzona tłokowego pionowego E, również ruchomo z punktem B, a trzon ten będzie już odtąd chodził pionowo do góry i na dół, podczas gdy balansier oscylluje około punktu obrotowego O. Watt zrobił takie spostrzeżenie, że gdy punkt B zmuszony zostanie utrzymywać się ciągle na linii pionowéj, punkt D będzie pewien mały łuk zakreślał, i wyciągnął ztąd taki naturalny wniosek, że jeżeli odwrotnie punkt D, zmuszony będzie w czasie ruchu balansiera, pewien łuk zakreślać, to wtedy punkt B przebiegać będzie linię, prawie do prostéj zbliżoną. Nic jednak nie ma łatwiejszego, jak w czasie ruchu balansiera zmusić punkt D do opisywania łuku, potrzeba go tylko połączyć drążkiem ruchomym DE, z punktem środkowym stałym tego koła. Punkt E wydaje się na figurze jakoby się na trzonie tłokowym znajdował, ale rzecz się ma inaczéj, owszem drążek ruchomy DE znajduje się przed trzonem tło-
