kowym, a punkt E jest punktem stałym i niezmiennym, podczas gdy trzon tłoka, odbywa ruchy do góry i na dół.
W skutek tego urządzenia punkt D równoległoboku, we wszystkich stanowiskach balansiera, znajdować się będzie zawsze w jednakiej od punktu E odległości; równoległobok przesuwa się ustawicznie w skutek działania drążka ruchomego FD, ale tak, że punkt B zawsze w swoim ruchu kreśli linię, bardzo do linii prostej zbliżoną, tj. dającą się w praktyce za linię prostą uważać. Gdy przeto równoległobok za pomocą swoich członków, łączy stale trzon tłokowy z balansierem, utrzymuje jednocześnie i ruch tego trzona na linii prostéj.
Na drążku CD znajduje się punkt F, który tak samo jak punkt B, porusza się również prawie po linii prostéj do góry i na dół. Punkt ten leży na przecięciu się drążka CD z linią łączącą OB, i zwykle używa się tego punktu do zawieszenia na nim jakiego innego trzona, np. od pompy wodnéj. Samo się przez
się rozumié, że wysokość skoku owego punktu F jest mniejsza od wysokości skoku punktu B w takim stosunku, w jakim punkt F leży bliżéj punktu O, aniżeli punktu B.
Mówiliśmy już wprawdzie w § 29 o regulatorze, uważamy jednak potrzebę opisać go tutaj dokładniéj i oprócz tego objaśnić stosunek, jaki ma do koła zamachowego.
Jakkolwiek przeznaczeniem jest koła zamachowego, pokonywać punkta martwe maszyny parowéj, i wszelkie małe nieregularności ruchu tłoka i korby usuwać, to przecież jego siła, tylko do pewnéj granicy dochodzi, po za którą większych nierówności, choćby te tylko przez krótki czas trwały, pokonać już nie jest w stanie. Tych jednak niejednostajności ruchu szczególniej przy rozszerzaniu (expansyi) pary, niepodobna jest uniknąć. Gdy bo-
