Chcąc uruchomić maszyny tego rodzaju, wpuszcza się parę do małego cylindra. Ciśnienie jednak w ten sposób na balansier wywarte, nie wystarcza zwykle do poruszenia maszyny, ponieważ nie ma jeszcze pary w wielkim cylindrze parowym. Ażeby téj niedogodności zapobiedz, można wentylem u1, wpuścić świeżą parę do cylindra Q, przez co ułatwia się uruchomienie maszyny. Po zrobieniu próżni w kondensatorze, zamyka się u1 natychmiast. Za pomocą kurka u2, można jeszcze wpuścić świeżéj pary do kondensatora, dla wypędzenia ztamtąd powietrza i zrobienia próżni. Oba cylindry, dla ochronienia ich od straty cieplika, opatrzone są płaszczem, który przy a i b pokazany jest w przekroju.
Cylindry parowe mają albo położenie leżące czyli poziome, ukośne względem płaszczyzny pozioméj, albo téż stojące czyli pionowe.
Celem oszczędzenia miejscowości, mianowicie zaś na statkach parowych, daje się także cylindry oscylujące czyli wahające.
Maszynom stałym daje się różne położenie wedle potrzeby i upodobania; maszynom używanym w żegludze parowéj rzecznéj, daje się również takie położenie, jakie konstruktor za najodpowiedniejsze uważa, z wyjątkiem tylko położenia poziomego, które tu jest niedogodném, gdyż maszyna dla wywierania działania swego na wał, z kołami łopatkowemi, musiałaby leżeć zbyt wysoko nad dnem statku, a mając środek ciężkości wysoko, sprawiałaby przechylanie się statku, to na jednę to na drugą stronę.
Wypadek taki miał miejsce w żegludze parowéj na Wiśle, gdzie na statku „Niemen” sprowadzona maszyna parowa pozio-
