Przejdź do zawartości

Strona:Poezye Konstantego Piotrowskiego.djvu/173

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
CZUŁOŚĆ POETY.
I.

August długie walcząc lata,
Krwią zrumieniwszy srebrne wody Nilu,
Gdy po klęskach tylu,
Otrzymał w końcu panowanie świata;
Przy ścianach Kapitolu sztandary osadził,
J starych w Amfiteatr rycerzy wprowadził.
Tam czucia człeka władca niezmierzony,
W ozdobie urody,
Wirgiliusz młody
Boskie wywodził z swojej lutni tony.