Strona:Poezye Konstantego Piotrowskiego.djvu/143

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Wszystkie tajemne związki niech się dziś rosprzęgą:
Zniszczmy węzeł wzajemną stwierdzony przysięgą;
Niech skryty w sercach ogień zgaszonym zostanie,
I skończmy zapomnieniem nieszczęsne kochanie.

Wy uczucia pieszczone! roskoszne obrazy!
Przyjemne myśli, tyle powtórzone razy!
Lube błędy miłości! żegnam was na zawsze.
A ty! jedyna cnoto! bóstwo najłaskawsze!
Która nad przyjemności świata niestateczne,
Przekładasz myśl o Bogu, i roskosze wieczne;
Twoja obecność szczęścia śmiertelnym udziela;
Córo nieba! i matko czystego wesela!
Niech cię, jęk Heloizy konającej wzruszy!
Przybądź droga istoto! zamieszkaj w jej duszy!