Strona:Poezye Cypriana Norwida.pdf/213

 Rozjęły mu się w kształty dwa, osobne:
 Wspomnienie Gwida ściśle określone
 Czynem, w jasności dokonanym dziennej,
 Żywotny miało blask, bynajmniej senny;
 Szczegóły wszystkie dośrodkując w czynie,
 Po lada fraszce przypomnieć się dało,
 Jak chleb, ten samy smak ma i w drobinie,
 Co w bułce — albo jak toż samo ciało
 W ćwierciach na cyrku, gdy męka już minie —
 Wszakże nie mając strony tajemniczej,
 Nikło jak zwykły fakt, bo niezwodniczy! —
 Wspomnienie Maga było, jak tych rzeczy
 Kosztownych, z miasta spalonego wziętych,
 Które dopełnia wzrok i patrząc leczy:
 Posągów takich gromami pociętych
 Nie zapominasz jak roboty własniej,
 I jasny ci ich kształt, gdzie był niejasny,
 A ciemny ówdzie gdzie w pełnej trwał sile;
 W sposób, że ileś włożył w nie, znasz tyle.
 Mistrz Arthemidor w przeglądzie takowym
 Wspomnień, mniej więcej został jednakowym;
 A Zofia co raz w myśli się wtrącała:
 Jak rzecz zgubiona ciekawa choć mała,
 Którą odnaleźć gdy się człek usadzi,
 Nie idzie o nią, lecz traf ją sprowadzi?

 Tak marząc, nagle w pobocznym rozstępie
 Drzew ku księżycem olśnionej płaszczyźnie,
 Usłyszał łoskot — jak gdy skrzydło sępie
 Bije, jeżeli wąż się w gniazdo wśliźnie —
 Łoskot w przestanki porwany gniewliwe,
 A dalej słowa zgryzione namiętnie,
 I znowu łoskot — jak w ciało nieżywe —
 I echa tętno liczące po tętnie,
 Tępe jak kropel rzucanych po ścianie
 Spadki, lub suchej gałęzi trzaskanie.
 Tam więc skwapiwszy się, gdy patrzył chwilę,
 Ujrzał naprzeciw biustu Apollona