Strona:Poezye (Odyniec).djvu/415

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

I tarczą niebieskiéj dłoni
Rzucony pocisk odtrąca.
„Kto, rzekł, moje trzody goni?
Kto pokój mych gór zamącą?... —
Ciasnym tobie był świat twój,
W moim — tyś na wieki mój!“ —

 1822.




Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Poezye_(Odyniec).djvu/415&oldid=1374651”