Ta strona została uwierzytelniona.
Gdzie mu przejścia nie bronią,
A od Polski wiatr polny
Rozwiał sztandar z Litewską pogonią.
A gdy szli tak szczęśliwie,
Tam na dalekiéj niwie
Z za błękitnéj w dolinie swéj rzeki,
Usłyszeli śpiewanie,
Wróć ojczyznę nam Panie,
Boże coś Polskę przez tak długie wieki.
A na głos téj modlitwy
Odśpiewano od Litwy,
Łzy ścierając lecące z powieki,
Przez twe rany o Chryste,
Wróć nam kraje ojczyste,
Boże coś Polskę przez tak długie wieki.
Jak Niemeński brzeg długi,
Z jednéj strony i drugiéj,
Śród radości i płaczu bez miary,
Rozjaśniły się twarze,
Skłoniły się ołtarze,
Pokłoniły się sobie sztandary....
