Przejdź do zawartości

Strona:PL Z obcego Parnasu (antologia).djvu/189

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
ŻAGIEL.




Na morzu sinem biały,
Samotny żagiel błyska,
I czegóż w dali śmiały
On szuka, kraj swój ciska?

Gra fala i wiatr wieje,
Łódź buja i maszt gnie się;
Czy rzucić chce nadzieje,
Lub ona jego niesie?

Nad nim się strop lazurzy,
Nad nim blask słońca świeci,
A żagiel pragnie burzy;
Czyż burza pokój wznieci?