Strona:PL Z obcego Parnasu (antologia).djvu/112

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

∗                ∗

Że mię kochasz, jam to wiedział,
Ja już dawno to odgadłem;
Ale gdyś mi to wyznała,
Przeraziłem się i zbladłem.

Radując się i śpiewając
Biegłem po górach i łące;
I nad brzegiem morza siadłem,
Lejąc łzy aż zaszło słońce.

Moje serce jest jak słońce,
Tak jak ono żarem płonie,
I w miłości morza głębi
Zapada zwolna i tonie.