Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/366

XXXII.

 Ubrawszy się, włożył w portfel bilety bankowe, niektóre papiery, wziął klucz od domu przy ulicy Tivoli i miał właśnie wychodzić, gdy dzwonek zabrzmiał silnie od strony ulicy des Tournelles.
 Zatrzymał się zdziwiony.
 — Kto to przybywa? — wyszepnął; — nie znam nikogo w Paryżu. Will Scott i Trilby wiedzą wprawdzie mój adres, lecz zakazałem im tu przychodzić.
 Dzwonek u wejścia odezwał się powtórnie.
 Arnold pochwycił rewolwer i wsunął go do kieszeni, poczem zbliżył się ku drzwiom, otwierając takowe, nie bez pewnej obawy.
 Gdy się ma morderstwo na sumieniu, pomimo przedsięwziętych ostrożności, lękać się należy.
 Ujrzał stojącego w progu posłańca.
 — Co chcesz? do kogo przychodzisz? — zapytał.
 — Do ciebie... — odrzekł przybyły po angielsku; — od dwóch dni krążymy około twego domu, nie mogąc spotkać się z tobą.
 — To ty! — zawołał Desvignes, poznawszy Scotta w przybyłym. — Zakazałem ci...
 Tu, wprowadziwszy go do pokoju, drzwi zamknął.
 — Wiem o tem dobrze... — odrzekł Irlandczyk — jeślim przestąpił ów zakaz, musiało to być dla ważnych powodów.
 — Trzeba było napisać do mnie i oznaczyć schadzkę według ułożonych warunków.
 — A zatem nie odebrałeś żadnego listu?
 — Jakto... pisałeś do mnie?
 — Pisałem.
 — Kiedy?
 — Przedwczoraj... Zdaje mi się, że twoja przezorna odźwierna oddała list innemu lokatorowi, którego nazwisko