Strona:PL Wyspiański - Akropolis.djvu/129

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

5.  Przed tobą złości, żądze;
nasycisz twoje usta.
6.  Za tobą zawarto wrzeciądze
i noc przed tobą pusta.
5.  Łask źródło dla cię spłynie;
ty łaską żyjesz chwili.
6.  Szczęście twe mrze w godzinie.
Proch są ci, co wierzyli.
5.  Co zechcesz, zyskasz prośbą
i wnijdziesz w chwałę siły.
6.  Zagrodzęć Raju groźbą,
by węże cię strwożyły.

7.  Przemożesz siły wrogie,
ramieniem męża złamiesz.
8.  Twe władze za ubogie;
potęgę twoją skłamiesz.
7.  Gdy k’tobie twarzy schylę,
niebo ukażę z proga.
8.  Pod stopy rzucę dyle,
goździem zakrwawi noga;
byś znał, że idąc w trudzie,
nie sięgniesz drogi szczytu.
7.  Uczynięć pierwszym w ludzie;
dam poznać sytość bytu.

2.  Szczodrą Twą łaską Panie
przywrócisz mnie do łona
i dasz Twe królowanie,
gdy ciało w trwodze skona.