Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/1121

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

sądzisz zakon, nie jesteś czynicielem zakonu, ale sędzią.

12.Jeden jest zakonodawca i sędzia, który może zagubić i wybawić.

13.A ty ktoś jest, co sądzisz bliźniego? Oto teraz co mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego miasta i zmieszkamy tam rok i będziem kupczyć, będziem mieć zysk, [1]

14.Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para jest, okazująca się na mały czas, a potem zniszczona będzie.

15.Miasto tego, cobyście mieli mówić: Będzieli Pan chciał, i: Jeźli będziem żywi, uczyniemy to albo owo.

16.A teraz chlubicie się w hardościach waszych. Wszelkie chlubienie takie złoźliwe jest.

17.Umiejącemu tedy dobrze czynić, a nie czyniącemu, jest mu grzech.


ROZDZIAŁ V.
Bogatych, którzy uciskają ubogie, czeka potępienie, jako i ubogie nieszczęśliwość wieczna, dla któréj mamy o cierpliwość stać, przysięgi się warować, niemocne nawiedzać, za wszytkie się modlić.

Nuż teraz, bogacze! płaczcie, narzekając na nędze wasze, które przyjdą na was.

2.Bogactwa wasze zgniły, a szaty wasze mole pogryzły.

3.Złoto i srebro wasze pordzewiało, a rdza ich będzie wam na świadectwo i zje ciała wasze jako ogień. Skarbiliście sobie gniew w ostatnie dni.

4.Oto zapłata robotników, którzy żęli pola wasze, która jest zatrzymana od was, woła, i wołanie ich weszło do uszu Pana zastępów.

5.Zażywaliście na ziemi i w zbytkach wytuczyliście serca wasze w dzień zabijania.

6.Skazaliście i zabiliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwił się wam.

7.Przetóż cierpliwymi bądźcie, bracia! aż do przyjścia Pańskiego. Oto, oracz oczekiwa drogiego owocu ziemie, cierpliwie znosząc, ażby wziął zaranny i wieczorny.

8.I wy bądźcie cierpliwymi i utwierdzajcie serca wasze; albowiem przybliżyło się przyjście Pańskie.

9.Nie wzdychajcie, bracia! jedni przeciw drugim, abyście nie byli sądzeni. Oto sędzia przed drzwiami stoi.

10.Bracia! bierzcie na przykład zejścia złego utrapienia i cierpliwości proroki, którzy mówili w imię Pańskie.

11.Oto za błogosławione mamy tych, którzy wycierpieli. Jobowę cierpliwość słyszeliście, i koniec Pański widzieliście, iż litościwy jest Pan i miłosierny.

12.A przed wszystkiem, bracia moi! nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani żadną inną przysięgą; ale wasza mowa niech będzie: Jest, jest; Nie, nie, abyście w sąd nie wpadli. [2]

13.Smuci się kto z was? niech się modli. Wesołego serca jest? niechajże śpiewa.

14.Choruje kto między wami? niech wwiedzie [3] kapłany kościelne, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w imię Pańskie. [4]

15.A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan, a jeźliby w grzechach był, będą mu odpuszczone.

16.Spowiadajcie się tedy jedni drugim grzechów waszych, i módlcie się jedni za drugimi, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego.

17.Eliasz był człowiek nam podobny, cierpiętliwy, a modlitwą modlił się, żeby deszcz nie padał na ziemię: i nie padał trzy lata i sześć miesięcy. [5]

18.I zasię modlił się, a niebo spuściło deszcz, i ziemia dała owoc swój. [6]

19.Bracia moi! jeźliby kto z was zabłądził od prawdy, a nawróciłby go kto:

20.Ma wiedzieć, iż któryby uczynił, że się nawrócił grzesznik od błędnéj drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci, i zakryje mnóstwo grzechów.


  1. Rzym. 14, 4.
  2. Matth. 5, 34
  3. t. j. dosłownie: niechże wzowie starszych zborowych.
  4. Mar. 6, 13.
  5. 3. Król. 17, 1. Luk. 4, 25.
  6. 3. Król. 18, 41. 45.