Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0956

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

z pola wrócił, rzekłby mu zaraz: Pójdź, siądź do stołu?

8.A nie rzekłby mu: Nagotuj, cobych wieczerzał, a przepasz się i służ mi, aż się najem i napiję, a potem ty będziesz jadł i pił?.

9.Zali dziękuje słudze onemu, iż uczynił to, co mu rozkazał?

10.Nie zda mi się. Także i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam rozkazano, mówcie: Słudzy nieużyteczni jesteśmy, cośmy byli winni uczynić, uczyniliśmy.

11.I stało się, gdy szedł do Jeruzalem, szedł środkiem Samaryi i Galilei.

12.A gdy wchodził do niektórego miasteczka, zabieżeli mu dziesięć mężów trędowatych, którzy stanęli zdaleka.

13.I podnieśli głos, mówiąc: Jezusie! Nauczycielu, zmiłuj się nad nami.

14.Które gdy ujrzał, rzekł: Idźcie, okażcie się kapłanom. I stało się, gdy szli, byli oczyszczeni. [1]

15.A jeden z nich, gdy obaczył, że był uzdrowion, wrócił się, głosem wielkim chwaląc Boga.

16.I padł na oblicze u nóg jego, dziękując, a ten był Samarytan.

17.A Jezus odpowiedziawszy, rzekł: Zaż nie dziesięć jest oczyszczonych, a dziewięć kędy są?

18.Nie jest naleziony, któryby się wrócił, a dał Bogu chwałę, jedno ten cudzoziemiec?

19.I rzekł mu: Wstań, idź; bo wiara twoja ciebie uzdrowiła.

20.A spytany od Pharyzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: Nie przyjdzieć królestwo Boże z postrzeżeniem:

21.Ani rzeką: Otoć tu, albo tam; albowiem oto królestwo Boże w was jest.

22.I rzekł do uczniów swoich: Przyjdą dni, gdy będziecie żądali oglądać jeden dzień Syna człowieczego, a nie oglądacie.

23.I będąć wam mówić: Oto tu, i oto tam. Nie chódźcież, ani się za nimi udawajcie. [2]

24.Albowiem jako błyskawica błyskając się z podniebia, na to, co jest pod niebiem, świeci, takżeć będzie Syn człowieczy w dzień swój.

25.Lecz potrzeba mu pierwéj wiele ucierpieć i być wzgardzonym od narodu tego.

26.A jako się stało we dni Noego, takżeć będzie i we dni Syna człowieczego. [3]

27.Jedli i pili, żony pójmowali i za mąż wydawali aż do dnia, którego wszedł Noe do korabia, i przyszedł potop, i wytracił wszystkie.

28.Także, jako się działo za dni Lotowych: Jedli i pili, kupowali i przedawali, szczepili i budowali. [4]

29.A którego dnia wyszedł Lot z Sodomy, spadł deszcz ognisty i siarczysty z nieba i wytracił wszystkie.

30.Wedle tego będzie w dzień, w który Syn człowieczy się objawi.

31.Onéj godziny kto będzie na dachu, a naczynie jego w domu, niechaj nie schodzi brać je, a kto na polu, niech się także nazad nie wraca.

32.Pamiętajcie na żonę Lotowę.

33.Ktoby się kolwiek starał zachować duszę swą, straci ją: a ktokolwiekby ją utracił, ożywi ją. [5]

34.Powiadam wam: Onéj nocy będą dwaj na jednem łożu: jednego wezmą, a drugiego zostawią.[6]

35.Dwie będą mleć społu: jedne wezmą, a drugą zostawią. Dwaj na polu: jeden będzie wzięt, a drugi zostawion.

36.A odpowiadając, rzekli mu: Gdzież, Panie? Który im rzekł:

37.Gdziekolwiek będzie ciało, tam się zbiorą i orłowie.


ROZDZIAŁ XVIII.
Okazuje to przykłady, że ustawiczną modlitwę Pan Bóg wysłucha, Pan Chrystus małe dziatki do siebie tuli, bogacze straszy, opowiada umęczenie swoje uczniom, ślepego żebraka oświeca.

I powiedział im téż podobieństwo, iż się zawżdy modlić potrzeba, a nie ustawać, [7]

2.Mówiąc: Był niektóry sędzia w jednem mieście, który się Boga nie bał a człowieka się nie wstydał.

3.A w onem mieście była jedna wdowa, i chodziła do niego, mówiąc: Uczyń mi sprawiedliwość z przeciwnika mego.

4.A nie chciał przez długi czas.

  1. Lev. 14, 2.
  2. Matth. 24, 23. Marc. 13, 21.
  3. Matth. 4, 37. Gen. 7, 5.
  4. Gen. 19. 24
  5. Matth. 10, 39. Marc. 8, 35. Jan. 12, 25.
  6. Matth. 24, 40. 1. Thes. 4, 17.
  7. 1. Thes. 5, 17.