idącym okazał się w inszym kształcie, idącym do wsi. [1]
13. A oni szedłszy, opowiedzieli drugim: a oni onym uwierzyli.
14. Na ostatek onym jedenaście społem u stołu siedzącym ukazał się i wymawiał niedowiarstwo ich i zatwardzenie serca, iż tym, którzy go widzieli, że zmartwychwstał, nie wierzyli. [2]
15. I mówił im: Idąc na wszystek świat, opowiadajcie Ewangelią wszemu stworzeniu. [3]
16. Kto uwierzy i ochrzci się, zbawion będzie, a kto nie uwierzy, będzie potępion.
17. A cuda tych, co uwierzą, te naśladować będą: W imię moje czarty będą wyrzucać, nowemi językami będą mówić. [4]
18. Węże będą brać, i choćby co śmiertelnego pili, szkodzić im nie będzie: na niemocne ręce będą kłaść, a dobrze się mieć będą. [5]
19. A Pan Jezus, potem jako do nich mówił, wzięty jest do nieba, i siedzi na prawicy Bożéj. [6]
20. A oni wyszedłszy, przepowiadali wszędy: a Pan dopomagał i utwierdzał mowę przez cuda pozad idące.
JEZUSA CHRYSTUSA
Ponieważ wiele ich się kusiło, żeby spisali porządną historyą o rzeczach, które się w nas wypełniły;
2. Jako nam podali, którzy się im od początku sami przypatrowali, i byli sługami mowy:
3. Zdało się i mnie, którym z początku pilnie wszystkiego dochodził, porządnie tobie, cny Theophile! wypisać. [7]
4. Abyś poznał prawdę słów tych, których cię nauczono.
5. Był za dni Heroda, króla Żydowskiéj ziemie, kapłan niektóry imieniem Zacharyasz, z porządku Abiasza, a żona jego z córek Aaronowych, a imię jéj Elżbieta. [8]
6. A byli oboje sprawiedliwymi przed Bogiem, chodząc we wszystkich przykazaniach i usprawiedliwieniach Pańskich bez przygany.
7. A nie mieli syna, przeto iż Elżbieta była niepłodną, a byli oboje podeszłymi we dniach swoich.
8. A stało się, gdy odprawował urząd kapłański w rzędzie porządku swego przed Bogiem,
9. Według zwyczaju urzędu kapłaństwa losem padło, że miał kadzić, wszedłszy do kościoła Pańskiego: [9]
