2. Gdzie będzie pycha, tam będzie i hańba: a gdzie jest pokora, tam i mądrość.
3. Prostota sprawiedliwych poprowadzi je: a podejście fałszerzów spustoszy je.
4. Nie pomogą bogactwa w dzień pomsty: ale sprawiedliwość wybawi od śmierci.
5. Sprawiedliwość prostego naprostuje drogę jego: a niezbożnik upadnie w swojéj niezbożności.
6. Sprawiedliwość prawych wyzwoli je: a niesprawiedliwi w zasadkach swoich poimani będą.
7. Gdy umrze człowiek niezbożny, ustanie wszystka nadzieja: i oczekawanie frasowliwych zginie.
8. Sprawiedliwy z ucisku wyrwan jest: a miasto niego niezbożnik będzie dany.
9. Obłudnik usty zdradza przyjaciela swego: ale sprawiedliwi umiejętnością będą wybawieni.
10. W szczęściu sprawiedliwych będzie się radowało miasto: a w zatraceniu niezbożnych będzie pochwała.
11. Błogosławieństwem sprawiedliwych wywyższy się miasto: a usty niezbożnych wywróci się.
12. Kto gardzi przyjacielem swoim, potrzebujący serca jest: a człowiek rozumny milczy.
13. Kto zdradliwie chodzi, objawia tajemnice: ale kto wiernego serca, tai tego, czego mu się przyjaciel zwierzył.
14. Gdzie niemasz rządzce, lud upadnie: a zdrowie, gdzie wiele rady.
15. Złem utrapion będzie, który ręczy za obcego: lecz, kto się strzeże sideł, bezpieczen będzie.
16. Niewiasta wdzięczna dostąpi sławy: a mocarze będą mieć bogactwa.
17. Dobrze czyni duszy swéj człowiek miłosierny: a który okrutnym jest, odrzuca i krewne.
18. Bezbożnik czyni dzieło nietrwałe, a siejącemu sprawiedliwość zapłata wierna.
19. Łaskawość gotuje żywot: a naśladowanie złych śmierć.
20. Brzydliwe Panu serce przewrótne: a upodobanie jego w tych, którzy w prostości chodzą.
21. Ręka w ręce, nie ujdzie zły karania: ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
22. Kolce złote w pysku u świnie niewiasta piękna a głupia.
23. Żądza sprawiedliwych wszelka dobra jest: oczekawanie niezbożników zapalczywość.
24. Jedni udzielają własnych, a bogatszymi się stawają, a drudzy wydzierają nieswoje, a zawsze są w niedostatku.
25. Dusza, która błogosławi, utyje: a kto upaja, i sam téż upojon będzie.
26. Kto kryje zboże, przeklnie go pospólstwo: lecz błogosławieństwo nad głową przedawających.
27. Dobrze wstaje rano, który szuka dobra: ale kto szuka złości, zatłumi go.
28. Kto ufa w bogactwach swoich, upadnie: a sprawiedliwi jako zielony list zakwitną.
29. Kto mięsza dom swój, odziedziczy wiatry: a kto głupi jest, będzie służył mądremu.
30. Owoc sprawiedliwego drzewo żywota: a kto przyjmuje dusze, mądry jest.
31. Jeźliż sprawiedliwy na ziemi odnosi: jako daleko więcéj niezbożny i grzeszny? [1]
Kto miłuje karność, miłuje umiejętność: ale kto nienawidzi strofowania, głupi jest.
2. Kto dobry jest, wyczerpnie łaskę u Pana: ale kto ufa w myślach swoich, niezbożnie czyni.
3. Nie zmocni się człowiek z niezbożności: a korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
4. Niewiasta pilna jest koroną mężowi swemu: a zgniłość w kościach jego, która czyni rzeczy godne sromoty.
5. Myśli sprawiedliwych sądy: a rady niezbożnych zdradliwe.
6. Słowa niezbożników czyhają na krew: usta sprawiedliwych wybawiają je.
7. Obróć niezbożne, a nie będzie
