ich: a dom sprawiedliwych stać będzie.
8. Z nauki swojéj mąż będzie poznany: ale kto jest nikczemny a głupi, wzgardzie podlęże.
9. Lepszy jest ubogi, mając swą potrzebę, niźli chlubliwy, który potrzebuje chleba. [1]
10. Zna sprawiedliwy dusze bydła swego: a wnętrzności niezbożnych okrutne.
11. Kto sprawuje ziemię swoję, będzie nasycon chlebem: ale kto się próżnowaniem bawi, najgłupszy jest. Kto wesoły jest w zasiadaniu na winie, w zamkach swoich zostawi sromotę. [2]
12. Żądza niezbożnika zmocnienie niecnotliwych: lecz korzeń sprawiedliwych rość będzie.
13. Dla ust przewrótnych przybliża się upad złośliwemu: lecz sprawiedliwy ujdzie ucisku.
14. Z owocu ust swoich każdy będzie napełnion dobrami: a według uczynków rąk jego będzie mu oddano.
15. Droga głupiego prosta w oczach jego: lecz kto mądry jest, słucha porady.
16. Głupi natychmiast gniew swój pokazuje: lecz, kto krzywdę pokrywa, chytry jest.
17. Który, co wie, mówi, świadek jest sprawiedliwy: ale, który kłama, jest świadek zdradliwy.
18. Jest, który obiecuje, a jako mieczem sumienia kłóty bywa: a język mądrych jest zdrowie.
19. Warga prawdy trwała będzie na wieki, a kto jest świadek nagły, ten stroi język kłamstwa.
20. Zdrada w sercu myślących złości: ale, którzy radzą o pokoju, idzie za nimi wesele.
21. Nie zafrasuje sprawiedliwego, cokolwiek nań przypadnie: lecz niezbożnicy będą pełni złego.
22. Brzydkością są Panu wargi kłamliwe: a którzy się wiernie obchodzą, podobają mu się.
23. Człowiek chytry tai umiejętność: a serce głupich wywoływa głupstwo.
24. Ręka mocnych panować będzie: a, która leniwa jest, pod hołdem będzie.
25. Smutek w sercu męża poniży go: a powieścią dobrą uweselon bywa.
26. Kto nie waży szkody dla przyjaciela, jest sprawiedliwy: lecz droga niezbożnych zdradzi je.
27. Nie najdzie zysku zdradliwy: a majętność człowieka będzie cena złota.
28. Na ścieżce sprawiedliwości żywot: a droga zdrożna wiedzie do śmierci.
Syn mądry, nauka ojcowska: a który jest naśmiewca, nie słucha, kiedy go strofują.
2. Z owocu ust swoich człowiek będzie nasycon dobrami: ale dusza przestępców złośliwa.
3. Kto strzeże ust swoich, strzeże dusze swojej: lecz, kto nie rozmyślny jest ku mówieniu, poczuje szkody.
4. Chce i nie chce leniwiec: a dusza robiących utyje.
5. Słowem kłamliwem będzie się brzydził sprawiedliwy: lecz niezbożnik zawstydza i zawstydzon będzie.
6. Sprawiedliwość strzeże drogi niewinnego: lecz niezbożność podchodzi grzesznika.
7. Jest jakoby bogaty, choć nic nie ma: a jest jakoby ubogi, choć ma wiele bogactw.
8. Okup dusze męża bogactwa jego: lecz ubogi nie odnosi łajania.
9. Światłość sprawiedliwych uwesela: ale świeca niezbożnych zagaśnie.
10. Między pysznymi zawsze są swary: a którzy wszystko czynią z poradą, rządzą się mądrością.
11. Majętność prędko nabyta umniejszy się: a która polekku bywa ręką zgromadzona, rozmnoży się.
12. Nadzieja, która się odwłóczy, trapi duszę: drzewo żywota pożądanie wypełnione.
13. Kto uwłacza rzeczy jakiéj, sam się na przyszły czas obowięzuje: a kto się boi przykazania, w pokoju będzie mieszkał. Dusze zdradliwe błądzą w grzechach: ale sprawiedliwi są miłosierni i litują się.
14. Zakon mądrego zdrój żywota, aby odwodził od upadku śmierci.
