Strona:PL Waszyński Sady Laokrytow.pdf/23

bie Dr. T. polemikę — i to polemikę pozornie zwycięską — z Mitteisem, mówiąc: „ale nie ma bynajmniej powodu twierdzić, iż laokryci tego sporu ze względu na charakter osób w grę wchodzących rozstrzygać nie mogli“. Otóż konstatuje, że Mitteis tego nie twierdził, ani tam, gdzie autor podaje (Reichsrecht u. Volksrecht str. 48 uw. 6) ani nigdzie indziej; nie znajduję też u Mitteisa ni ubocznego wyrażenia, któreby taką myśl i potrzebę polemiki z nią nasuwało. Wszystko więc to, co Dr. T. mówi dalej na str. 900 od słów: „Wykluczenie laokrytów“... aż do samego końca tejże strony, zbijając owo rzekome twierdzenie Mitteisa, jest bezprzedmiotowe i upada z własną autora fikcyą.
 9. Jak niesłusznie bierze Dr. T. na str. 901-ej za podstawę wywodów swych z umów obligacyjnych, zasadę rzymskiego prawa: „actor rei forum sequatur“, wynika ze wspomnianego już dekretu królewskiego Pap. Teb. V. Tekstu tego Dr. T. nie wyzyskał, nie uwzględnił go niemal wcale, wspomina go tylko raz i drugi mimochodem wsród innych najobojętniejszych, na które nie wiedzieć właściwie czemu się powołał. Aby więc wobec wywodów Dr. T. módz zająć stanowisko, trzeba tekst ten przytoczyć.
 Pap. Teb. V. w. 211-217:
Τούς μέν καθ Έλληνικα σύμβολα συνηλλαχότας Έλλησιν Αίγυπτίους ύπέχειν καί λαμβάνειν τό δικαιον έπί τών χρηματιστών.
Όσοι δέ Έλλήνες όντες συγγραφόμενοι κατ Αίγύ(πτια) συναλλάγματα ύπέχειν τό δικαιον έπί τών λαοκριτών κατά τούς τής χώρας νόμους.
Egipcyanin, zawarłszy umowę z Grekiem na mocy greckiego kontraktu 1) daje i 2) bierze sprawiedliwość przed sądem chrematystów (t. z. staje przed nim 1) jako reus, 2) jako actor).
 Każdy zaś Grek zawarłszy umowę na mocy egipskiego kontraktu, daje sprawiedliwość przed sądem laokrytów według praw krajowych (to zostaje jako reus).