Strona:PL Urke Nachalnik - Miłość przestępcy.pdf/87

 — Musieli być kiedyś bogaci. Czy nic nie opowiadali? — zapytał jeszcze.
 — Tak, słyszałam, że mieli w Rosji dwie kamienice.
 — Więc byli zamożni?
 — Może, nie wiem.
 Komisarz rozglądał się wśród rzeczy w szafie; zauważył drogie futro męskie i karakułowe damskie palto. Prócz tego nowe eleganckie palto fokowe damskie z marką firmową. Spojrzał na markę: firma w Lipsku.
 — Czy denat nosił te ubrania i futro na sobie, mieszkając u pani? — zastanowiło go, że wszystko to było robione na tęgiego mężczyznę i denat mógłby się schować w jednej nogawce, wiszących tu spodni z angielskiego diginalu.
 — Nie — odrzekła — nigdy nie wychodził z domu, bo był chory na suchoty.
 — Czy leczył się u jakiego doktora?
 — Nie, nie chciał, zawsze tylko pragnął, żeby jaknajprędzej marzec przyszedł.
 — Hm, to jakaś zagadkowa sprawa — mruknął komisarz.
 Wtem nadszedł jeden z wywiadowców, będących na dole przy trupie mężczyzny i podał mały, platynowy medaljonik na złotym łańcuszku, małe arcydzieło, wysadzane maleńkiemi brylancikami.
 — Zdjęto to z szyi denata — zameldował.
 Komisarz nacisnął przycisk, przyczem odskoczyło małe wieczko, ukazując wewnątrz miniaturową fotografję kobiecego popiersia.