Strona:PL Urke-Nachalnik - Wykolejeniec.pdf/19

chamy muzyki przy jednej czarnej i pójdziemy do domu.
 — Może i mnie zabierzecie ze sobą, wtrącił się Brytan, ja doskonale umiem tańczyć.
 — Pan powinien tańczyć ze swoją żoną — odparła.
 Brytan pożerał ją oczyma. Zapalił papierosa i wybębnił palcami marsz wojskowy patrząc wyzywająco na Felcię.
 Za chwilę Felcia ubrana była w piękną, czarną jedwabną suknię bez rękawów. Śnieżnej białości ramiona prowokowały obu, że nie mogli oczu oderwać. Podeszła do Romka nie patrząc wcale na wzdychającego ciężko Brytana i rzekła:
 — Jestem gotowa, możemy iść.
 Romek wstał, chcąc się pożegnać z Brytanem. Ten jednak udawał, że nie widzi jego wyciągniętej dłoni i wstał mówiąc:
 — Ja także idę z wami. Choć nie jestem proszony, ale na dancing każdy, kto ma pieniądze ma prawo wstępu.
 Romek zrozumiał na co się zanosi i pomyślał: Znów kobieta może zepsuć stosunek koleżeński, jak to było zawsze. Czuł, że mimo zawartej spółki, są już sobie wrogami.