Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/6

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Na niwie północnej najpiękniejszym kwiatem, królem Skaldów, kamiennej Svei, ująwszy berło jej romantyzmu, ubrany wieńcem zasługi i chwały, stanął z lirą w dłoni, w drużynie Byrona, Schillera, Oelenschlagera, Mickiewicza — Ezajasz Tegnér.
Ezajasz Tegnér urodził się w Szwecyi w Wermlandyi 13 Listopada 1785 roku, w skromnem zaciszu plebanii miasteczka Millesvik. — Ojciec Ezajasza był pastorem, matka jego, kobieta wykształcona, była niemal pierwiastkiem wielkiego geniuszu, który mlekiem jej wykarmiony, odezwał się w piersiach barda północy.
Zaraz na wstępie życia, w dziecięcym już wieku zachmurzyło się niebo nad czołem poety i blada troska na skroni osiadła. — W dziewiątym roku postradał ojca, a z jego śmiercią nietylko opiekę, ale i wszelkie zasoby. Smutek i nędza zaległy wdowi domek osierociałej rodziny.
Dwaj starsi bracia Lars Gustaw i Olof, podówczas już na akademii będący, dla braku funduszów do domu powrócić musieli, aby szukać prywatnego umieszczenia; dwie siostry i brat idyota, oprócz małego Ezajasza, matczynej jeszcze potrzebowali opieki. Czuwał jednakże z góry Bóg miłosierny i nie opuścił sieroty. — Zajął się losem jego dawny przyjaciel ojca, urzędujący w okolicach Karlstadu w Högewalta jako assesor Mellansysslet, jednej z czterech dzielnic Wermlandyi.
W domu tego dobroczyńcy, powszechnie szanowanego pana Branting, wzrastał i rozwijał się mały Tegnér, wprawiając się w utrzymywaniu rachunków i korespondencyi; a towarzysząc opiekunowi w urzędowych wycieczkach, poczynał już marzyć. Obudzała się coraz więcej dusza, opromieniając myślą na widok olbrzymiej natury północnej, która w mglistej osłonie poetycznego świata natchnieniem mu już szeptała, które się przechowało w pierwszym zapewne ówczesnym wierszu dziecięcym, jaki pod tytułem: „Do mojej Ojczyzny“ nam pozostawił.
Z pozostałych listów własnoręcznych Tegnéra wiemy, że już w latach dziecinnych pisywał wiersze, powiada bowiem o sobie, że sam nie wie, kiedy swój pierwszy wiersz napisał, ale to pamięta dobrze, że każde wybitniejsze wrażenie życia,