Składając we czci poecie skandynawskiemu wiązankę przekładów moich, zebraną z ulotnych poezyi Ezajasza Tegnéra, wypada mi w słowie wstępnem zaznaczyć choć krótkie o nim wspomnienie.
Przed kilkudziesiąt już laty — w początku pracy mojej na niwie literatury skandynawskiej, jeszcze w roku 1870 wydałem w Dreznie w ówczesnej drukami J. I. Kraszewskiego, w formie odczytów publicznych, studium literackie, żywot w niem i stanowisko Tegnéra rozbierając obszernie.
Mało znana i zapomniana już praca moja, którą rozpocząłem szereg przekładów wielkiego poety. Powołanie się na nią nie odpowiadałoby obecnemu zadaniu, powtarzać jednak całej rozprawy w roczniku Towarzystwa Przyjaciół Nauk mi się nie godzi, poprzestanę więc na streszczeniu pobieżnem, w głównych li tylko zarysach żywot i charakterystykę poety przypominając, aby chociaż w części uwydatnić posągową postać tego wieszcza, który w plejadzie europejskiego parnasu tak niepospolite miejsce zajmuje. W tej czci daninie, którą jako tłomacz Ezajasza Tegnéra powtórnie świecę, ograniczam się tylko na niezbędnych faktach, po za którymi odesłać muszę czytelnika, chcącego się lepiej z charakterystyką i stanowiskiem wielkiego mistrza obeznać, do dawnego szkicu mojego, a przedewszystkiem do tylu innych, a stokroć więcej pouczających prac naukowych i krytycznych, jakiemi literatura europejska żywot i pracę Ezajasza Tegnéra uwydatniła.
∗ ∗
∗ |
