Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/541

 — Nie spotkałaś księżny Saint-Dizier? — zapytała matka Agrypina.
 — Nie, matko wielebna, ja czekałam na korytarzu, którego okna wychodzą na ogród.
 — Księżna bierze cię do usług, zaraz, od dzisiejszego dnia — oświadczyła przełożona.
 Floryna, okazując zdziwienie, odezwała się po chwili:
 — Mnie!... wielebna matko... wszakże....
 — Prosiłam ją o to w twojem imieniu... przystajesz? — odpowiedziała przełożona tonem nakazującym.
 — Wszakże... wielebna matko... ja prosiłam, aby nie...
 — Mówię ci, że przystajesz! — powtórzyła przełożona z taką mocą, że Floryna spuściła oczy i odpowiedziała cichym głosem:
 — Przystaję... nie śmiem opierać się woli twojej, matko.
 — Rozkaz ten daję ci w imieniu pana Rodina...
 — Tak się spodziewałam... wielebna matko — smutnie odpowiedziała Floryna — a pod jakiemi warunkami... wejdę w służbę... do księżnej?
 — Pod temiż, jak u jej synowicy.
 Floryna wzdrygnęła się i rzekła:
 — A więc, będę musiała składać częste tajemne raporty o księżnej?
 — Będziesz uważała, będziesz pamiętała, i zdasz potem rachunek...
 — Dobrze, wielebna matko...
 — Szczególniej dawać będziesz baczność na odwiedziny przełożonej Sacre-Coeur; będziesz je sobie notowała i będziesz się starała dobrze podsłuchiwać... Idzie tu o to, aby zabezpieczyć księżnę od szkodliwych wpływów.
 — Będę posłuszna, wielebna matko.
 — Będziesz także starała się dowiedzieć, dlaczego dwie sieroty, dziewczęta, zostały tu przyprowadzone, z zaleceniem jak największej względem nich surowości.
 — Dobrze, matko wielebna.