Strona:PL Smolka O zaginionej tragedyi Owidyusza.pdf/34

 Wobec tak niedwuznacznych słów Horacego uważam za zbyteczne robić badania w tym kierunku, czy na charakter scen z mitu o Argonautach, przedstawionych bądźto w rzeźbie bądź w malarstwie rzymskiem, mogła wpłynąć „Medea“ Owidyusza.
 Skoro bowiem spostrzegamy na freskach pompejańskich okrutne i wstrętne sceny z wymienionego mitu – to jest to raczej wpływ już „Medei“ Seneki. Za tem, że wszystkie te okrutne sceny były dopiero Seneki innowacyami, a nie zachodziły jeszcze w tragedyi Owidyusza – przemawia Leo. Wobec tego domysł Schantza, jakoby wszystkie szczegóły, które nie zachodzą u Eurypidesa, a zachodzą u Seneki, były innowacyami już Owidyusza - nie wydaje się podobnym do prawdy.
 Czy scena odjazdu Medei do bogów na rydwanie ciągnionym przez smoki miała miejsce w tragedyi Owidyusza?
 Zdaje mi się, że nie, bo byłoby to zbyt niewolniczom i drobiazgowem naśladowaniem Eurypidesa. Zakończenie takie, jakie mamy w tragedyi Eurypidesa, wcale nie było koniecznem u Owidyusza zwłaszcza, że równie dobrze nadawała się jako zakończenie tragedyi scena, w której Medea ze złowrogiemi slowami na ustach odchodzi ze sceny do komnaty, by zamordować swych synów.
 Budowa tragedyi Owidyuszowej, jak wogóle tragedyi rzymskiej, była zupelnem nasladownictwem greckiej. Cantica pisane były zapewne w metrach melicznych używanych przez Horacego.
 Układ i treść tragedyi Owidyuszowej przadstawiam sobie następująco: Rzecz dzieje się w Koryncie, o czem wnioskować możemy z tych okoliczności, że Owidyusz pisał swą tragedyę pod wpływem Eurypidesa i że Seneka tosamo przedstawia miejsce akcyi w swej tragedyi.
 Na scenie występowały osoby następujące:
 MEDEA JAZON MAMKA MEDEI
 KREON POSŁANIEC
 Możemy przyjąć, że te pięć wymienionych osób występowało na pewno, bo znajdujemy je zgodnie i u Eurypidesa i u Seneki. Oczywiście, że pierwsze dwie osoby musiały występować z natury rzeczy. Natomiast osoby, które wystę-