Strona:PL Smereka - Filologia klasyczna w Uniwersytecie Lwowskim.djvu/14

Aesthetik oder Lehre vom Schönen und der Kunst (1830). Prof. Tangl z początku wykłada według książki Fickera pt. Einleitung zum Studium der alten Klassiker i trzyma się jego chrestomatii łacińskiej. Taki stan rzeczy trwa do r. 1850, przy czym ilość godzin wykładów dla każdego roku waha się od 2—4 względnie 5-ciu, razem z wykładami nadzwyczajnymi (głównie z estetyki); język wykładowy był z początku łaciński, potem niemiecki (z wyjątkiem filologii łacińskiej).
 Ważniejszy jest dla nas okres drugi (od r. 1850 do 1872), w którym ustala się typ wykładów i ćwiczeń, trwający z pewnymi zmianami do ostatnich niemal czasów. Wówczas już w programie wykładów osobny dział zajmuje filologia klasyczna: Philologische Fächer, a wśród „Wissenschaftliche Institute der philosophischen Fakultät“ na pierwszym miejscu widnieje: Philologisch-historisches Seminar, mające dwu dyrektarów-kierowników; wówczas też ustala się semestralny system wykładów, przy czym profesor ma 5—6 godzin wykładów i 4 godziny ćwiczeń — w sumie 9—10 godzin tygodniowo. Jeśli zastanowimy się nad całokształtem tego okresu, to wypadnie nam stwierdzić, że profesorowie starają się w ciągu trzech lat podać mniej więcej całość wiedzy filologicznej i objaśnić najbardziej znanych autorów starożytnych. Prof. Tangl w ciągu 2 lat wykłada klasyczną literaturę grecką i rzymską, morfologię grecką, encyklopedię studium klas. (głównie gramatykę, hermeneutykę i krytykję), ogólną estetykę, oraz objaśnia Adelphi Terencjusza, ody Horacego, X-tą księgę Kwintyliana, życiorys Cezara Swetoniusza, 3 ostatnie pieśni Iliady, mowy olintyjskie i filipiki Demostenesa. Jülg w ciągu 2 lat wykłada: starożytności państwowe rzymskie, literaturę grecką, objaśnia Antygonę Sofoklesa, Żywot Agrykoli Tacyta, Instytucje Gajusa, Archiasza Cycerona i prowadzi ćwiczenia językowo-stylistyczne. Nadto, jako pierwszy w uniwersytecie językoznawca porównawczy, wykłada gramatykę sanskrycką, język mongolski, armeński, języki słowiańskie i interpretuje wybrane partie z Mahalbharaty (r. 1852/3). Kergel, gdy jest sam przedstawicielem filologii klasycznej w uniwersytecie lwowskim, wykłada w ciągu 4 lat encyklopedię filologii, składnię grecką, starożytności greckie, metrykę grecką i rzymską, literaturę rzymską, sądownictwo greckie, oraz objaśnia Platona Fedona, Ksenofonta Anabazę, Sofoklesa Filokteta, Platona Apologię, mowę Cycerona Pro Milone, Homera Iliadę, Sallustiusa Jugurtę, Demostenesa mowę o wieńcu, Wergilego Eineidę, Tacyta