Strona:PL Smereka - Filologia klasyczna w Uniwersytecie Lwowskim.djvu/15

Annales, Sofoklesa Króla Edypa, Cycerona mowę Pro Sestio, Sofoklesa Antygonę,Owidiusza Metamorfozy, Demostenesa I-szą mowę przeciw Filipowi, Horacego Satyry i Herodota. Zatem Keirgel czytał w każdym półroczu autora łacińskiego i greckiego, a nadto omawiał wypracowania pisemne studentów. Wykłady swoje powtarzał potem przez lat 16, tj. aż do końca pobytu we Lwowie, zmieniając jedynie autorów względnie ich utwory tak na wykładach jak i w seminarium. Pracowity bowiem Kergel wprowadził pewną nowość: oto objaśniał utwory autorów starożytnych na wykładach. Interpretował więc Platona Protagorasa, Cycerona mowę Pro Sestio, Sofoklesa Króla Edypa, Liwiusza, Tacyta Żywot Agrykoli, Horacego Listy, Demostenesa III-ą mowę przeciw Filipowi i Herodota. Widzimy więc, że Kergel urozmaicał wykłady i ćwiczenia, ale swymi skryptami, zawierającymi pięć wykładów, żył przez lat 20. Wygodniej, aczkolwiek zdolniejszy od Kergla, urządził się Linker. W ciągu 10-ciu lat pobytu we Lwowie miał katedrę latynistyki (podczas gdy Kergel reprezentował wówczas, od r. 1861/2, hellenistykę) i wykładał tylko literaturę łacińską i starożytności rzymskie' państwowe i prywatne, nadto objaśniał poszczególnych autorów na wykładach, jak Horacego Ody, Wergilego Eneidę, Tacyta Annales ks. I i Żywot Agrykoli, Cycerona mowę Pro Murena, Cezara Bellum civile ks. I, Horacego Listy i Satyry i Cycerona I-ą mowę przeciw Katylinie; na seminariach czytał Sallustiusza Bellum Catilinae i Bellum Iugurthinum, Cezara De hello Gallico ks. I, Liwiusza Księgi Wybrane i prowadził ćwiczenia z zakresu metryki., Wreszcie ostatni profesor Niemiec Wróbel do czasów przyjścia prof. Zygmunta Węclewskiego (a zatem przez 3 lata) wykładał historię literatury greckiej, starożytności rzymskie, metrykę, gramatykę łacińską, encyklopedię filologii klasycznej i starożytności greckie; nadto objaśniał na wykładach Tacyta Historii ks. I, a w seminarium czytał Horacego Ody, Katulla Pieśni, Homera Iliadę, Wergilego Georgiki i Sofoklesa Antygonę.
 Tak przedstawiały się wykłady i ćwiczenia na filologii klasycznej w tej drugiej, ważniejszej dla nas epoce: najczęściej powtarzały się wykłady z zakresu literatury i starożytności, w seminariach ograniczano się tylko do autorów „szkolnych“ (najczęściej czytano Horacego i Tacyta, oraz Platona i Sofoklesa), chociaż tu nie brak urozmaicenia, jeśli idzie o dobór utworów. Najpracowitszym okazał się Kergel, który też jedyny spośród profesorów